Borat

Fór á Borat í síðustu viku og skemmti mér konunglega. Það besta við hana er hvað Bandaríkjamenn koma illa útúr þessari mynd og enn betra að þeir gera sér enganveginn grein fyrir því að þeir eru einn helsti skotspónn myndarinnar. Ætla ekki að fara ræða einstök atriði úr myndinni en það eru ófáar senurnar sem maður hreinlega grenjar úr hlátri.

Á morgun held ég til Portúgal þar sem starfseiningin ætlar í vinnu- og skemmtiferð. Þar hitti ég einnig Maj-Britt sem kemur með flugi frá Bretlandi á. Verð að vinna allan föstudaginn og geri ráð fyrir að hún verði verslunum á meðan. Veit að hópurinn ætlar að vera nánast allur saman yfir helgina í Lissabon þannig að ég geri ráð fyrir að það verður farið eitthvað út að borða og kíkt á næturlífið. Verð að játa að ég veit ekki mikið um þessa borg enda aldrei komið til Portúgals þannig að það verður eflaust fróðlegt. Ekki segja annað en að maður hafi verið virkur í ferðalögum undanfarið. Búinn að fara tvisvar til Luxemborg og Brussell í tenglsum við EFTA, rómantíska helgarferð til Parísar og ekki rómantíska ferð til Zurich. Síðan er það Portúgal þessa helgina og eftir hana koma einhverjar þrjár helgar sem maður hefur áður en maður heldur heim í jólafríið.

Langar ekki að tala mikið um enska boltann en maður getur þó stundum fagnað óförum annarra þegar liðið manns er í skítnum. Játa að ég fagnaði mikið sigri Celtic á United í gær og efast ekki um að næstum allir yrðu sáttir að sjá Benfica vinna United í síðasta leiknum í riðlinum sem myndi gera það að verkum að United kæmist ekki áfram,,,,ekki ósvipað og Porto gerði hér um árið.

Play Station 3

Skal alveg játa þegar ég sá grífikina í nýju Play Station 3 tölvunni að þá langaði mig að taka upp veski. Held ég hafi aldrei séð önnur eins gæði í tölvuleik. Væri ekki leiðinlegt að rúlla upp vinunum í Tiger og Singstar við þessi gæði. Held að þá fyrst yrði leikur minn og söngur fullkomnaður.

Held að talvan muni hins vegar kosta um 550 Evrur. :S

Besta Deja Vu!!!

Í samfelld átta ár eða frá 20-28 ára aldri klippti mig aðeins einn maður, Haukur Rakari. Það var einn af mínum verstu dögum þegar ég frétti að hann hefði lokað stofu sinni eftir margra áratuga starf. Síðan þá hef ég farið á milli hárgreiðslustofa og þrátt fyrir góða þjónustu þá hef ég aldrei upplifað sömu stemninguna sem ég upplifði í stólnum hjá Hauki. Hjá hárgreiðslustofum þarf maður að panta tíma með nokkra daga fyrirvara, klippingin tekur rúman hálftíma og maður borgar ekki minna en 2500 krónur fyrir þjónustuna þrátt fyrir að hárunum fari alltaf fækkandi.
Hjá Hauki var þetta einfalt, maður bara settist beint í sætið, klippingin tók 20 mínútur, óvæntar uppákomur litu dagsins ljós og maður fékk að heyra skemmtilegar sögur og maður borgaði rétt rúmlega 1000 krónur.

Síðustu þrjú árin hefur það verið álíka kvöð fyrir mig að fara í klippingu eins og að fara til tannlæknis. Ekkert óvænt, ekkert action, engar sögur, heldur innihaldslausar samræður um daginn og veginn.

Svo gerðist það á miðvikudaginn að ég átti leið í videoleiguna þegar ég tók eftir lítilli rakarstofu. Á þessari stundu var eins og hlið himnaríkis hafði birst mér þar sem að ljósin frá stofunni lýstu upp dimma götuna. Ég gekk dáleiddur yfir götuna og horfði á fegurðina sem blasti við mér. Þarna stóð ég eins og lítill smástrákur með vatn í munninum fyrir utan sælgætisbúð. Fyrir innan voru tveir gamlir rakarastólar, myndir af karlmannshárfyrirsætum frá 1980, innrömmuð starfsviðurkenning ásamt gömlum fjölskyldumyndum. Haukurinn sjálfur var ekki af verri endanum. Virðulegur maður í kringum sextugt með tignarlegt yfirvaraskegg, klæddur snyrtilegum fötum undir rakarasloppnum.

Hugsaði ég mig ekki tvisvar um að þarna skildi ég láta klippa mig og ekki skemmdi fyrir að á glugganum stóð hann væri International. Kom reyndar á daginn að hann talaði enga ensku. Settist ég beint í stólinn hjá honum þar sem kúninn á undan hafði fengið sínar þarfir uppfylltar í sömu andrá og ég steig inn í stofuna. Hann virtist mjög ánægður. Byrjaði Haukurinn að á að setja rafmagnsvélina af stað og byrjaði að reita á fullu. Skal alveg játa að ég var smá efins í fyrstu á handbragðið þar sem hárið þeyttist í allar áttir líkt og Eddi "klippikrumla" (Edward Scissorhands) væri að verki. Með tímanum fór sem meistaraverkið að taka á sig mynd og á um það bil 20 mínutum var það fullklárað. Þegar ég stóð upp bustaði hann af mér hárin og spurði hvaðan ég væri. Þrátt fyrir að maður hafi ekki fengið jafn skemmtilegar sögur og hjá Hauki þá stemmningin að sitja í stólnum á við góða sögu. Borgaði ég glaður 1200 krónur fyrir klippinguna. Um leið og ég yfirgaf rakarstofuna, klappaði rakarinn mér á bakið og kvaddi með bros á vör. Ég kvaddi og gekk með sælubros út í skammdegið...
Ekki síst vegna þess að ég tók eftir því að hann gleymdi að stytta bartana öðrum meginn :)