Í undirbúningi þessa daganna er langt ferðalag um Evrópu. Ég og Jakob, ef til vill Emmi erum að spá í að skella okkur til Danmerkur og fara þaðan til Aþenu að kanna framandi menningu. Þaðan mun leiðin hugsanlega liggja til Ungverjalands þar sem við munum heimsækja Skorra og Kristínu. Allt er þetta bara á frumstigi eins og er en eitt er víst eftir næstu mánaðamót hef ég ekki mikið fyrir stafni.

Síðustu æfingarnar hjá mér í þjálfuninni voru í dag og miklar líkur að þær hafi verið þær síðustu hjá mér hjá Skallagrími. Ég mun koma til með að sakna krakkanna mikið enda er maður búin að kynnast þeim mjög vel þau þrjú ár sem ég hef starfað með þeim. Nú er kominn tími til að flytja að heiman en þau spor gætu orðið hægari en ég bjóst við enda hvorki kominn með vinnu eða íbúð í Reykjavík. Ég er reyndar búinn að hafna tveimur störfum en í báðum tilvikum var um kennslu að ræða. Annað var í Korpuskóla en hitt var á Blönduósi sem ég reyndar hafnaði strax í fæðingu. Eftir að hafa búið á Flateyri, Bournemouth, Bolungarvík, Ólafsvík, Reykjavík, Laugarvatni, Luneburg,Bifröst og Borgarnesi á síðustu 7 árum þá gat ég ekki hugsað mér að flytjast til Blönduósar.

Hvíta þruman hefur verið gefin mömmu þar sem ég er kominn á Bláu bombuna. Miklar vonir eru bundnar við bombuna og er ég viss um að hún muni standa undir væntingum. Ég efast um að hún valdi meiri vonbrigðum en Liverpool þessa stundina enda þarf hún þá bara að fara í gang til þess að gera betur.

Drakk frá mér allt vit í eyjum þess vegna hef ég ekkert skrifað undanfarið. Lá í þynnku viku á eftir og þjáist af óminni og kvenmannskorti. Vonandi verður ekki löng bið þar til að penninn fer aftur á loft en hendur mínar eru örmagna eftir langvarandi piparsveinalíf. Minningar þjóðhátíðar birtast mér á næturnar í ljósbrotum og smátt og smátt rifjast hátíðin upp. Fyrir rest mun það standa upp úr að það var ógeðslega gaman. Geri lítið þessa daganna nema að lesa minningargreinar og klippa á mér táneglurnar þar sem að gríðargóður naglavöxtur hefur verið í sumar. Mikill hiti hefur gert það að verkum að vöxturinn hefur verið með mesta móti. Sama verður ekki sagt um líkamsvöxt eða hárvöxt sem hefur hins vegar verið með minnsta móti. Reyndar hefur hárvöxtur á baki verið viðunandi. Í öngum mínum síðustu daga hef ég haldið mig mikið heima við, daðrað við gesti og gangandi, gengið illa um og ræktað húsflugur í glugganum mínum. Sem reynar núna er svona flugnakirkjugarður og leikvöllur. Ekki veit ég hvað er að gerast í höfði mínu en í líkama minn hefur ekki komið áfengisdropi í um tvær vikur rúmar eða frá hátíðinni stóru. Ekki veit ég hvaða áhrif þetta hefur á mig en í morgun tók ég eftir stórri kúlu sem kom út úr ristlinum má mér. Ábyggilega harðlífi eða jafnvel föðurlífi þar á ferð enda sjálfsagð ónotað. Líkaminn losar sig við óþarfa líffæri t.d. botnlanga.