Thursday, February 26, 2004

Fréttatilkynning!!

Margir hafa spurt mig og haft samband við mig vegna veggjakrots á vegginn sem liggur kringum æfingasvæði Melwood, æfinga svæðis Liverpool. Áletrunin var ætluð Houllier þar sem m.a. koma fram að vonandi myndi hann deyja úr alnæmi.
Lýsi ég hér með yfir að það var ekki ég sem skrifaði þetta þó svo að ég liggi undir grun. Ég hef pottþétta fjarvistarsönnun þennan dag þar sem ég var að útbúa til bréfasprengju.

Tuesday, February 24, 2004

Never ending story

Þessi vetur ætlar að verða sá allra versti. Það er ljótt að segja en hefði Houllier hrokkið upp fyrir um tveimur árum síðan væri hugsanlegt að hann væri í dyrlingatölu og margar milljónir Liverpool aðdáenda væru hamingjusamar. Raunveruleikinn er hins vegar sá að eitthvert læknafifl bjargaði lífi hans og fyrir vikið situr hann við stjórn ein taugahrúga og milljónir manna kveljast. Eins og flestir vita er Liverpool en í sama skítnum og fyrir rúmu ári síðan og karlinn situr sem fastast. Mín skoðun er að reka ætti kvikindið og skottulækninn sem bjargaði lífi hans.

Til þess að tryggja að framtíðin verði jafn ömurleg birtist þessi yfirlýsing frá kvikindinu í dag "Ég ætla ekki að labba í burtu frá félaginu. Ég hef sett mér og liðinu markmið sem ég ætla að standa við og ég verð áfram við stjórnvölinn á næsta tímabili.". Hverjum ertu að gera greiða með því?. Það er ekki eins og að hann hafi nokkurn stuðning meðal stuðningsmanna félagsins. Ég held að 99% aðdáenda liðsins hafi fengið sting í hjartað við að heyra þessa yfirlýsingu. Einfaldlega vegna þess að þunglyndið, sársaukinn og vonbrigðin halda áfram eitt ár í viðbót. Houllier er eins og stórt æxli sem skotið hefur djúpum rótum. Það vill vera áfram þó svo að enginn annar vilji hafa það þar.
Ég hreinlega neita að trúa því að þurfa horfa upp á aðra eins hörmung og vanlíðan næsta vetur eins og veturinn hefur verið hingað til :(

Monday, February 23, 2004

Að neyta eða neita?

Það hefur fátt verið jafn mikið í umræðunni og stóra Mínusarmálið. Eflaust vita allir um hvað það snýst og ætla ég því ekki að fara rifja það upp hér en ég verð að játa að ég er hlynntur aðgerðum Samfés um að meina þeim að spila. Hins vegar fannst mér sú aðferð sem þeir buðu upp á til málamynda frekar fáranleg þar sem þeir ætluðu að fá hljómsveitina til þess að skrifa undir innihaldslausa pappíra sem byggðust á lygum.

Það er eitt að neyta eiturlyfja og vera rokkari. Margir telja þetta verði að fara saman enda ætla ég ekki að dæma um það enda er geri ég hvorugt. Mín vegna mega meðlimir Mínus neyta eiturlyfja en að vera dásama þau er annað mál. Sú ímynd sem þeir bjuggu til af Íslandi var hvorki landi né þjóð til mikils sóma. Af viðtalinu mætti dæma að hér væri allir á eiturlyfjum og íslenskt kvenfólk seldi sig fyrir eiturlyf á klósettum skemmtistaða. Þetta eitt og sér finnst verðskulda að hljómsveit spili ekki á tónleikum á vegum æskulýðssamtaka sem standa fyrir vímulausri æsku og skemmtun. Það að vera gera svona mikið mál úr þessu finnst mér með ólíkindum enda verða Mínus menn vart verkefnalausir þó þeir fái ekki að spila á þessum einu tónleikum.

Það að fá Mínus að spila á tónleikum Samfés undir þessum kringumstæðum væri eins og að fá dæmdan sterabolta til þess að sjá um halda fyrirlestur um heilbrigt líferni en hann gerði ekki annað en að dásama stera þegar hann væri utan fyrirlestra tíma. Annað sambærilegt dæmi væri George Bush að ávarpa samkomu friðarsamtaka eftir að hafa veitt viðtöku friðarverðlaunum Nóbels. Menn verða átta sig á að frægð fylgir ábyrgð. Menn verða fyrirmyndir og því miður eru þær misgóðar. Helsti hlustendahópur Mínus eru krakkar á viðkvæmum aldri þ.e. 14-18 ára. Þegar fyrirmyndirnar fara að dásama notkun eiturlyfja eru þær farnar að leiða aðdáandahóp sinn inná vafasöm svið. Þið getið rétt ímyndað ykkur ef Eiður Smári færi að hrósa notkun áfengis og munntóbaks eftir æfingar og leiki.

Ekki ætla ég að vera æsa mig á því hvort að menn neyti eiturlyfja en mín skoðun er að það eigi þeir að gera útaf fyrir sig. Það er vitað um skaðsemi slíkra efna og ég veit ekki um nokkurn mann sem hefur verið í neyslu sem státar sig af slíku líferni. Það er þó betra að menn neiti eiturlyfjum heldur en neyti þeirra.

Tuesday, February 17, 2004

Fór á Bifróvision um helgina og skemmti mér vel. Eitthvað reyndist djammið mér um of þar sem ég ligg heima í flensu í dag með hita og beinverki. Það er alveg ljóst ef að fórnarkostnaður fyrir eitt djammkvöld eru þrír til fjórir dagar í vanlíðan þá þarf maður að fara endurskoða þessi mál.

Hef verið að lesa í fjölmiðlum og stórafrek Íslendinga í íþróttum á erlendri grund. Fjölmiðlar hafa hreinlega lofað Árna Gaut í hátstert fyrir frammistöðu sína í marki City. Ef mér skjátlast ekki þá hefur Árni fengið á sig 7 mörk í tveimur leikjum og eftir því sem mér skilst þá hefur það aldrei þótt góð tölfræði í knattspyrnu. Reyndar hef ég ekkert út á Árna að setja enda ekkert hægt að setja út á hann persónulega. Strákur með hausinn í lagi. Hins vegar má alveg velta fyrir sér hvað íslenskir fjölmiðlar eru að spá, enda er þeir gjörsamlega að reyna losa sig við allan trúverðugleika. Því miður er meira að segja mogginn farinn að gera gera það með áberandi hætti.

Mogginn ber höfuð og herðar yfir aðra fjölmiðla hér á landi en þó eru þar nokkrir einstklingar sem ég er farinn að stórefast um og ég er alveg hættur að taka mark á. Það eru kvikmynda gagnrýnendur moggans. Verið var að framleiða Íslenska kvikmynd um helgina er nefnist Þriðja nafnið. Þessi mynd fékk tvær störnur en fyrir hvað? Í gagnrýni á myndinni er talað er svoleiðis sett út á myndina að maður fékk það á tilfinninguna að hér væri mynd sem myndi skáka við myndinni Opinberun Hannesar.

Í dómnum segir meðal annars "Upphafleg hugmynd myndarinnar byggðist um flugrán en það gerðist á versta tíma þar sem að hriðjuverkaárásirnar voru gerðar á Bandaríkin. Hún var afskrifuð í hvelli og höfundarnir breyttu flugvélinni í vertíðarbát. Engin spurning að þau umskipti eru í alla staði til hins verra" I wonder why?...Hvaða fávita myndi detta það til hugar að ræna vertíðarbát? Það eru engin verðmæti um borð, það tekur mann fleiri daga að komast á næsta áfangastað og það er vita vonlaust að gera sjálfsmorðsárás. Alla vega er ég ekki að sjá mikinn skaða á því að sigla vertíðarbát á Norðfjarðarhöfn eða á Borgarneshöfn. Neikvæð gagnrýnin heldur áfram í greininni og er aðeins minnst á góðan leik tveggja leikara en það verðskuldar það að myndinni er gefin tvær stjörnur.

Þess ber þó að geta myndirnar Opinberun Hannesar og Kaldarljós fengu þrjár og þrjár og hálfa stjörnu hjá mogganum. Ég hef áður sagt mína skoðun á þeim myndum og verðskulduðu þær langt í frá svo góða dóma. Enda hefur Mogginn sett Opinberun Hannesar í flokk með myndum eins og Monster og Last Samurai sem reyndar fékk VERRI dóma en opinberuninn. Þær erlendu hafa þó verið tilnefndar til óskarsverðlauna í einhverjum flokkum.
Hin þunga og langdregna Kaldaljós fékk þrjár og hálfa stjörnu. Það setur hana í flokk með Lost Translation, Lord of the Rings og Big Fish. Hef ég nú séð þessar myndir og verð ég að segja að Kaldaljós átti töluvert í land með að uppfylla þar skemmtanagildi sem hinar gerðu. Greinilegt að smekkur manna er misjafn.

Monday, February 09, 2004

Nýtt plan

Eitthvað held ég að líkaminn sé að hafna einhverjum líffærum eða skorti einhver mikilvæg næringarefni. Áfengis- og djamm bindindi mitt er farið að hafa einhver aukaverkandi áhrif sem mig ekki óraði fyrir. Þannig er að eftir áramót hef ég aðeins einu sinni farið á djammið og fengið mér í glas. Síðastliðinn laugardag ákvað ég að verðlauna sjálfan mig fyrir að vera edrú enn eina helgina og keypti mér bland í poka og Egils appelsín. Þetta maulaði ég fyrir framan sjónvarpið og tölvuna þar til að ég átti erfitt með að halda mér vakandi og var ég sofnaður um kl. 1.

Kl 3:54 gerðust atburðir sem ég hef aldrei upplifað áður nema undir ákveðnum áhrifum. Vaknaði ég í svitakófi, skjálfandi með hræðilegan magaverk. Helvítis hlaupkarlarnir í bland við sjóaralakkrísin voru farnir að renna saman í súrri magasýru. Afleiðingarnar voru gríðarlegur sársauki að á tímabili hélt ég að um hríðir eða túrverki væri að ræða. Átti ég ekki annað ráð en að staulast inná klósett og reyna koma efnisinnihaldinu út um sömu leið og það kom. Lá ég á fjórum fótum fram eftir þar sem að ekkert gekk að koma þessu af stað. Reyndi ég að láta ljótar hugsanir fljóta í gegnum hugan til þess að fá allt af stað, ekkert gekk. Það var ekki fyrr en að ljósbrot af Kolbrúnu Halldórsdóttur brá fyrir að smá skvetta náðist. Það var þó aðeins ein rúsínukúla sem skilaði sér, sem reyndar var ekki nema rúsínan eftir. Til að bæta gráu ofan á svart blossaði upp þessi súrsæti brjóstsviði í kjölfar uppgangsins sem gerði það að verkum 50% líkamans var nú orðið sýkt átakasvæði. Reyndar 68% þar sem ég er lágvaxinn með frekar stutta fættur.

Varð ég að láta mig hafa það að fara aftur upp í rúm með styrjaldarástand. Vaknaði ég hress daginn eftir en lærdómurinn er ótvíræður að borða aldrei bland í poka og appelsín rétt fyrir svefninn. Hef ég nú upplifað margar skemmtilegar þynnkur en eitt er víst að þær hafa ekki komist í hálfkvisti við þessa líðan sem ég upplifði aðfaranótt sunnudags. Það má því telja ansi líklegt að þetta bindindi verður endurskoðað á næstu dögum, enda alveg spurning um að fara njóta lífsins á ný, jamm maður er nú bara (þ)ungur einu sinni á ævinni.

Það minnir mig á það að ég var eitthvað að tala um að skipuleggja mig þar sem að ég er nú í fullu starfi, tveimur hlutastörfum, masternámi og að æfa fótbolta. Talaði ég um að fara vakna fyrr eða kl 7 til þess að fara æfa sjálfur. Gerði ég tvisvar sinnum heiðarlegar tilraunir. Þar sem mér þykir óhemju gott að sofa og þykir það miður skemmtilegt að vakna mistókst mér ætlunarverk mitt í bæði skiptin. Ástæðan er einföld því þegar ég stillti verkjaraklukkuna á 6:45 kveið mér svo fyrir því að vakna svo snemma að ég ætlaði aldrei að sofna. Þegar ég vaknaði svo eftir þriggja til fjögurra klukkutíma svefn kl 6:45 var ég svo þreyttur að ég snooz-aði til 7:40. Svona gekk þetta tvö morgna í röð. Það var því niðurstaða mín að æfa seinna yfir daginn og ég sniðugur þar sem ég tvinnaði saman æfingarnar mínar við æfingar sem ég þjálfa hjá 4. flokki. Skellti strákunum í 4. flokki í útihlaup tvisvar í viku þar sem að ég hleyp með þeim. Reyndar eitt vandamál þegar við erum að hlaupa að ég á það til að týnast í hópnum.